Soms wil je gewoon naar een vliegveld rennen om je aan het eerste vertrekkende landingsgestel vast te klampen

We hebben het wel de hele tijd over Afghanistan en zo, maar die lui hebben tenminste in een paar dagen tijd een sokpoppenkabinet vervangen door een Nieuwe Bestuurscultuur van Nieuw Leiderschap op basis van bestaande grondwetten. Okee, hun Grondwet is de sharia en hun Nieuw Leiderschap is de 16e eeuw nog niet ontstegen, maar: ZIJ HOUDEN ZICH TENMINSTE AAN DE WETTEN DIE ZE ZICHZELF OPLEGGEN. In Nederland doet het Nieuw Leiderschap vooral waar het zelf zin in heeft. Zo bleek de benoeming van Dilan Yesildingez, eerder dit jaar, maar ook die van Dennis Wiersma (vvd) en Steven van Weyenberg (D66) van vorige week strikt genomen illegaal te zijn. Wim Voermans legt alhier technisch-grondwettelijk uit waarom de benoemingen problematisch zijn (je kan niet tegelijkertijd bewindspersoon en kamerlid zijn), Renske Leijten doet het aldaar vanuit volksvertegenwoordigend perspectief (er blijven nu drie zetels in de Kamer onbezet, waardoor de regering minder goed gecontroleerd kan worden).

Wij willen er nog een Derde Weg aan toevoegen: de manier waarop Mark Rutte en Sieg Kaag hun Polder-Emiraat bestieren, wekt sterk de indruk dat het echt geen ene reedt, fuk of mallemoer meer uitmaakt wat de kiezer gezegd heeft, hoe de kiezer graag bestuurd wil worden, noch dat het van enigerlei belang is hoe Het Bestuur zich daartoe verhoudt. Men doet maar wat, hoe het zichzelf schikt en maakt dankbaar, gretig en niet door enige ethiek gehinderd misbruik van een tot epidemie vervallen virus-situatie om zichzelf als trojaans paard in het Torentje te verschansen. Met de luiken dicht en de luidsprekers op standje 'wat er ook gebeurt, altijd blijven liegen' (zie ook: bioscoopganger Ank Bijleveld, die een verpletterend verlies en een beschamende aftocht spint alsof de Afghanen zelf een soort democratische keuze hebben gemaakt). De Emirs van Denhagistan houden een aansteker bij het sociaal contract en lijken niet door te hebben dat ze daarmee ook een lont in het kruitvat riskeren. 

Nee, niet een kruitvat van revolutie met fakkels en hooivorken en pek en veren en guillotines natuurlijk, want dit blijft verwijfd, verweesd en verwend Nederlandje. Maar het kruitvat dat onder de politieke, bestuurlijke en maatschappelijke geloofwaardigheid van het Torentje ligt. Het duurt niet lang meer en dan kan Sieg inderdaad met recht zeggen: zij en Mark zijn de laatste generatie politici die onze manier van leven konden beschermen... Want dankzij hen, is het code rood voor de democratie.