deel 3

De vorige twee delen gingen over het plan op de COP28 om fossiele brandstoffen versneld uit te faseren (met uiteindelijk een geheel verbod). Nu is dit plan niet zo in het slotakkoord van COP28 opgenomen, maar met de net zero doelen voor 2050 (Parijs Akkoord), komt het zowat op hetzelfde neer (vergeet het afvangen Co2 maar): vanaf 2050, geen gebruik meer van fossiele brandstoffen.  

De economische impact werd in de deel 1 en deel 2 behandeld. Waar het op neerkomt is dat vandaag de dag, ondanks biljoenen aan investeringen in hernieuwbare energie, 80% van de energiebehoefte uit fossiel komt. Dit geheel vervangen tegen 2050 is technisch een onmogelijke opgave. En al was het technisch mogelijk, de economische structuren kunnen zich niet zo snel aanpassen, waardoor er flinke dislocaties zullen optreden. Deze dislocaties kunnen dan weer tot grote problemen leiden voor ons financiële stelsel en het Westen zo in een systeemcrisis storten. Zoals vorige week beschreven: “Wat denken de COP28 wensdenkers wat er gaat gebeuren met banken als een groot gedeelte van het onderpand waardeloos wordt door het verbod op fossiel? Wanneer bedrijven hun leningen en aandeelhouders (onze pensioenfondsen en verzekeraars) niet meer kunnen betalen? Beseffen zij wel wat zij voorstaan? Een 2008 scenario is dan het minst slechte waar we op kunnen hopen…“.

Het moge duidelijk zijn dat dit alles ook democratische en sociale consequenties zal hebben. Iets dat wederom genegeerd lijkt te worden door de COP28 wensdenkers.