Nou kinders, even een potje Call of Du'a, Kalief Nukem, Halal Life? De Islamitische Staat trekt zijn strijders voornamelijk uit de met de Playstation opgegroeide energydrinkjeugd uit binnensteeds trainingspakkië en dat zien we terug in de marketing. De moord op de Jemenitische kolonel Abdul Rahim Aldhalaa werd dus gefilmd met een bodycam, zo op de hakbar van dienst gemonteerd dat het net lijkt alsof het vermoorden van tegenstanders ter meerdere ere en glorie van de profeet een spelletje is. Gelukkig maar dat de militanten van het geloof van de vrede in het echt niet respawnen als je ze met een drone van de bidmat schiet.

Voormalig Unilevermanager Rutte mag dus nu met zijn teflonglimlach vertellen dat we meer handel moeten drijven met Indonesië. Grappig, want Joenileffer is niet alleen een grote speler op de Indonesische markt, maar ook een grootverbruiker van palmolie en dat maak je het makkelijkst door Orang-Oetanbos plat te branden en te vervangen door palmolieplantages. Colijn was manager bij de Koninklijke Olie en mocht daarna premier worden. Rutte was manager bij Unilever en mocht daarna premier worden. Lekker draaideuren tussen de multinationals met belangen in de Oost en de politiek: het is al zo oud als de vaarweg naar Batavia. Ja jongens, die dekolonisatie, die is er nooit helemaal geweest: er is gewoon op een zeker moment bedacht door de multinationals dat je gewoon best de wereld kommersjeel kan veroveren zonder dat daar lastige dingen als een rechtstaat of een mission civilisatrice bij hoort. Alle desaschooltjes werden dus weer gesloten, de missie mocht terug in de kast maar de exploitatie van de bruine man door de westerse bedrijven bleef. En de polletiek? Als veredelde handelsreizigers mogen Rutte c.s. op handelsmissie om de BV Nederland aan de man te brengen. Net als de jaren dertig wisselen Shell, Unilever en nog wat die clubs af met het leveren van de topmensen van de staat en na een Haagse carrière zit er uiteraard een commissiaatje met een riante bezoldiging in voor de colporteurs in het kabinet. Zelfs, of misschien juist, voor rode rakkers van de PvdA. Terang boelan!

In het kader van Heur & Wederheur alsook ROFLOL: hier het verslag van die andere journalist die naar de cursus "Help ik ben Wit" van Anja Bommenbelt. Margriet Oostveen schreef al een voor de zure volkskrant nog best een grappig stukje over - moet je nagaan, iets uit de diversityhoek dat te belachelijk was voor de krant van Goed Volk - maar uiteraard zit er toch nog best wel wat hilarische arrogantie en rancune onder de oppervlakte. Zo wordt in het stuk een frielansende kleega afgepist, die nu tegenover ons zijn verhaal doet. Samenvatting: Margriet Oostveen is zuur, arrogant en beschuldigt een keurige jongen van dingen die ze zelf ook volgaarne doet. Lachon! De journalistieke werkwijze van Volkskrant columnist Margriet Oostveen Afgelopen woensdag was ik het lijdend voorwerp in een column van Margriet Oostveen. Dit is volledig mijn eigen schuld. Ik had namelijk nog nooit van haar gehoord. Hierdoor wist ik niet wat voor een zuur, vals en narcistische hoopje mens Margriet Oostveen eigenlijk wel niet is. Hieronder mijn kant van het verhaal naar aanleiding van haar column in de Volkskrant van woensdag 16 november. Dit verhaal begint bij Anja Meulenbelt. Ik had me namelijk opgegeven voor haar white privilege cursus Help Ik Ben Wit! in cultureel centrum De Nieuwe Liefde. Ik zou hiervoor een stukje schrijven voor ZamanVandaag. Daarnaast was ik van plan om een verhaal te maken voor de Nieuwe Revu. Ook ik wil graag mee in de vaart der volkeren en speelde al een tijdje met het idee om een van mijn stukjes die richting op te sturen. De white privilege workshop zag ik dan ook als ideaal onderwerp om mijn schrijfkunsten te laten zien. Aangekomen bij het gebouw van de Nieuwe Liefde zit de hele toko potdicht. Wel staat er voor de deur een mevrouw te wachten die zichzelf voorstelt als Margriet Oostveen. "Weet je wie ik ben?", vraagt de vrouw. In haar stem hoor ik dat ik had moeten weten wie Margriet Oostveen is. Ik weet niet wie Margriet Oostveen is. Ongevraagd haalt ze een visitekaartje uit haar handtas waarop staat dat ze Margriet Oostveen is, een columnist bij de Volkskrant. "Ah u bent Margriet Oostveen van de Volkskrant, leuk!", zeg ik snel. Van binnen ben ik niet blij met de komst van een collega. Zelf heb ik namelijk expres achterwege gelaten dat ik van de pers ben. Mensen met een wit schuldgevoel zijn namelijk net racisten. Die hebben vaak ook een safespace nodig om hun echte ware aard te laten zien.

Aight gasten, tik 'm aan. De liberalen gaan eindelijk liberalen en gaan door de pomp qua regulering van de wietteelt. Jammer voor de dode kennissen van Ard van der Steur, maar het dringt nu eindelijk door tot de door bier en bitterballen benevelde bolletjes van de VVD-potentaten dat het zo echt niet langer kan en dat het nu maar eens klaar moet zijn met de onduidelijke achterdeurregels van 's lands coffeeshops. Nouja, of ze het echt willen valt te betwijfelen, want de partijtop wilde er niet aan, maar de leden forceerden toch een doorbraak op het congres. Schrikken voor de partij waar kadaverdiscipline en schijt hebben aan de de wens van de gewone mens hoog in het vaandel staan, maar dit kleine overwinninkje van democratie van onderen is desondanks toch hoopgevend. Het blijft natuurlijk wel gek dat de liberalen iedereen en z'n moeder willen privatiseren, maar zo ongeveer de meest makkelijke vorm van agrarisch ondernemen dan weer in staatshanden hebben willen... maar goed, babysteps, we komen er wel met die legalisering.

Hoi NOS. Je krijgt geldjes van ons, burgers, om aan onafhankelijke en neutrale nieuwsvoorziening te doen. Esoterisch geleuter over godjes, dat mag bij de kleine omroepen, die daarvoor zijn opgericht. Een opiniestuk van een brakke hermelijnenbeffer, gewoon op de NOS, waarin openlijk de vraag wordt opgeworpen wanneer een van de prinsesjes thuiskomt met een lichtgetinte loverboy, dat lijkt ons dus niet helemaal de bedoeling. Na dat avontuurtje met de Naziprins hebben we wel even een eeuw de spreekwoordelijke tabak van telgen uit culturen waarin een gewelddadige leiderschapscultus wortel heeft geschoten. Nee, de Qatarese en Saoedische prinsen, die moeten niet te dicht in de buurt van De Horsten komen, dus nodig ze maar niet uit, NOS. Hou dit soort Joperige meuk voortaan maar gewoon op de Joop en laat het propageren van een monsterverbond tussen multicul en de familie jonge Duitse adel die zich uitgeeft voor Oranjes maar even achterwege. Was getekend met hartelijke republikeinse groet, de belastingbetaler.

Er wordt aangebeld. Voor de deur staat een jongen met een keurig gestreken overhemd, stropdasje, een donkere pantalon en een naambordje: broeder Bregman. "Mag ik met u praten over de toekomst?" vraagt de jongen. Hij slist een beetje. Godverkut, weer zo'n Jehova, denk je, maar toch laat je de jongen binnen. Verlegen zit hij op de driezitter: het gebeurt niet zo vaak dat broeder Bregman over de drempel mag. Een kopje koffie slaat hij af, maar een glaasje water, dat mag wel. Voorzichtig steekt de jonge blonde missionaris van wal. "Kijk je wel eens in de spiegel en vraag je af wat er met je gebeurt? In het hiernamaals?" Je knikt. Ja, een beetje madenvoer wezen, denk je, maar dat zeg je niet: uit beleefdheid laat je de jongen maar praten. Al snel ratelen de ingestudeerde zinnen er uit. De rechtse apocalyps komt er aan, de Jongste Dag is Aanstaande, de eerste Ruiter van de Apocalyps is al verkozen en als het eenmaal zover is zullen de bokken en de schapen van elkaar gescheiden worden en alleen de mensen ter linkerzijde van de fatsoenskloof zullen worden opgenomen in het koninkrijk van de HEERE. Je kijkt Bregman aan: "Hoe wil jij herinnerd worden?" vraagt hij je. Wil je zo'n boze, rechtse negatieve lul zijn, of wil je gered worden door het evangelie? Geloof je dat als Jesse Klaver zegt dat de liefde uiteindelijk overwint, dat dat ook een onmiskenbare waarheid is, in plaats van een quasireligieus happinez-mantra? Geloof je dat, als mensen eenmaal een basisinkomen krijgen, alle problemen ineens verleden tijd zijn? Er lijkt iets te veranderen in de blik van broeder Bregman. Toen hij binnenkwam had hij nog de glansloze ogen van iemand die zijn leven lang kritiekloos zijn gebedjes moest opzeggen. Nu ontwaakt er bijna iets wat op oprechte passie lijkt. Het vriendelijke toontje slaat om in iets Savonarolisch, iets wat lijkt op verkettering: Ja, burger, jij deugt niet. Harder, feller op pompen met de psalmen van verbinding, respect en progressieve waarden. 40 jaar holle frasen van gesubsidieerde verbinding hebben niet gewerkt, de blonde booswichten staan op, het einde is nabij: de feiten lijken Bregman niet te deren, want het heilige vuur brandt onder zijn dunner wordende kruin. Terwijl het mannetje zich steeds verder opwindt zak je lekker weg in de omhelzing van de crapaud. Wat een druktemakertje! Leuker dan Pauw en Tan en dat zomaar in de woonkamer. Na drie kwartier oreren over het parabel van het basisinkomen lijkt de jonge missionaris eindelijk tot een punt te komen. Vol verwachting staart hij je aan: "En? Kom je langs? Als je zondag een half uurtje eerder komt dan stel ik je voor aan mijn broeders!" Je zegt dat je zondag al uit vissen gaat en dat je wel eens over het basisinkomen hebt nagedacht, maar uiteindelijk toch tot de conclusie bent gekomen dat je met vijf broden en twee vissen onmogelijk een hele menigte voeden kan. Beteuterd vouwt Bregman zijn vrome handjes samen. Ik zal voor je bidden. Dat hoeft niet hoor, zeg je, bespaar je de moeite. Het was leuk om je verhaal aan te horen, maar nu moet er weer geld verdiend worden. Dag Rutger, succes met je missie. Of broeder Bregman misschien wat achter mag laten, om te lezen?

Met de komst van Wierd Duk is het AD van een sportblaadje plotsklaps geworden waar je wat mee kan. Vandaag kunt u een retepuik interview met Josse de Voogd lezen, een GroenLinksert van de afdeling politicologie die, een magische ontmoeting met Morpheus en een rode pil later, besloten heeft dat de urbane, progressieve focus van de linkse partijen een heilloos plan is; Nederland is immers voor het grootste deel gevuld met Hele Normale Mensen met Hele Normale Banen die totaal niet geïnteresseerd zijn in genderneutrale pleetjes en ook niet één twee drie zitten te wachten op meer import van de mohammedaanse massamens. "Vanaf de jaren 70 is de hoogopgeleide klasse haar hobby's gaan najagen: multiculturalisme, diversiteit, globalisme, kosmopolitisme. De 'gewone' man heeft daar helemaal niks mee. Die vindt, net als ik, Nederland een van de beste landen ter wereld. Die wil niet telkens worden gekapitteld omdat hij zich tegen een azc verzet, of omdat hij bang is voor de radicale islam, of te horen krijgen dat hij 'racistisch' is omdat hij Zwarte Piet wil behouden." Zoveel inzicht in zo'n klein lappie tekst, het komt niet vaak voor.

Hoi Vlaanderen, doe eens even wat aan je muzikale ontplooiing want je hebt ons de Noorderburiërs erg verdrietig gemaakt. Dana Winner, een soort kruising tussen een derde deel van K3 en Claudia de Breij maakte een liedje tegen de verhardende samenleving. Het tegen de overstromende Molenbeek inzingen wordt naar verdrietige hoogten gestuwd door een afsluitend gedicht van de bard van de onwillige federatie, 'damp rag' Herman van Rompuy. Plopsaland-gekweel overslaan en rechtstreeks naar Rompie kan hierrrr. Als dit niet de klapperrrrrrrrrrrrrr van de week wordt...

Cursusje moderne omgangsvormen in de wereld van post-truth politics en de politiek die deze zomer naar u toe komt wegens het overbruggen van de kloof: een heerlijk filmpje van schelden en watzegjeovermijnmoederen tussen de politieke tak van tuightokkie Nederland en de Lange Arm van Ankara. Bontes (VNL) is het niet zo eens met het plan van DENK om Defensie om te dopen in het Ministerie van Vrede en Wederopbouw (denkelijk voor de landen die Erdogan nu kapotschiet, maar dat terzijde) en vraagt zich af of Öztürk misschien niet loyaler is aan het land waar het tuinpad van zijn vader ligt. Hilarity ensues en Kamervoorzitter Arib moet even schooljuffen tussen twee volwassen mannen. Die elite van Nederland, waar hebben we het over? Gewoon irritaties tussen een Erdoboy en Boze Blanke Man; erg veel verschillen de discussies in de Staten-Generaal en de fitties bij de VOMAR in Zaandamse tuighwijken niet van elkaar.

Je mag kiezen, mensheid: of een universiteit is een oase van rust en bezinning waar je op zoek mag naar het hogere en het schone, de geheimen van de cosmos en het hoe en waarom van het Zijn, of het is een rode kaderschool voor drammerige kudtactivisten die de hele dag vanuit de ivoren toren sosjologies staan te brullen waarom normale mensen met een baan en een caravan niet deugen. Dat laatste is het dus geworden, in Amsterdam en sinds deze week is het weer een beetje erger geworden. Sarah Leah de Lange, een "Political scientist by profession, progressive by heart" mag nu de Joop den Uyl-leerstoel bekleden. Het zitje is betaald door de PvdA, uiteraard van uw belastingcenten, via de schijnconstructie van de Wiardi Beckman Stichting. Vriend van de show Siebert vroeg er gister in een serie scherpe tweetjes naar (zie hieronder), maar volgens prof. De Lange is een wetenschappelijk bureau heus niet hetzelfde als de partij, zelfs als alle bestuurders van de stichting PvdA'erts zijn. Het is bijna hilarisch hoe linkse partijmensen dit soort byzantijnse constructies met droge ogen kunnen verdedigen. Het getuigt van een hilarisch naïeve volksverlakking dat een belangenverstrengeling die een ongeletterde metselaar nog doorziet plots prima kan als het door de Orwelliaanse managermachine van "formeel gescheiden en gefinancierde stichtingconstructies" gehaald is. Haar leeropdracht is ‘de ideologische en strategische uitdagingen analyseren waar sociaaldemocratische partijen voor staan’. Dat is Mandarijns voor "Oh tyfusfucktering de PvdA gaat naar de klote door een mengeling van arrogantie, EUtverkoop, arbeidersverraad en islamknuffelon, wat gaan we er aan doen? Hoe krijgen we Henk en Ingrid weer terug van de Nazi's van de Meeuwenpartij?" Goed, verder parelduiken naar antipopulistische schrijfsels mag in hierrrr in het CV van de mevrouw die eerder haar linkse, federalistische klauwtjes sleep als Jean Monnet fellow bij het Robert Schumann Centre - wat dus een soort extra-eurocratisch baantje is bij het ideologencentrum voor de Eurocratie. (Zou het trouwens toeval zijn dat mevrouw gepromoveerd is bij dramscribent Cas Mudde, de man die door de Nazi-activiteiten van zijn broer zo geobsedeerd is met extreem-rechts dat ie daarom het grote fascisme met den baard mist?) Also also also, stuur uw koters dus maar niet naar de UvA als u ze een ideologische inkadering besparen wilt.

Ha. De PvdA sponsort een bijzonder hoogleraarschap politicologie a/d UvA? Wist ik niet. https://t.co/n26Xtz2zxV

— Sywert van Lienden (@Sywert) November 15, 2016